Wiosna to czas, kiedy dużo myślimy o naszym trawniku i obiecujemy sobie, że w tym roku na pewno o niego lepiej zadbamy i będzie wyglądał pięknie, zdrowo, równo, zielono i gęsto. A to wcale nie jest łatwe, jeśli nie poświęcimy mu sporo uwagi i co najważniejsze - czasu.

Po zimie nasze trawniki z reguły nie są zadowalające. Często zawierają duże ilości mchu, łat z powodu pleśni pośniegowej, chwastów. Czas rozpocząć z nimi walkę. Aby jednak polepszyć jakość darni trzeba się nieźle napracować, bo najważniejszym zabiegiem jest wertykulacja.

Daphne czyli wawrzynek jest fantastycznym dodatkiem do każdego wiosennego ogrodu. Te niewielkie (około 1,5 m) krzewy liściaste z pionowymi łodygami, są na samym początku wiosny pokryte niemal w całości bogatym, różowym lub rzadziej białym kwieciem, które rozsiewa swój zapach już w lutym i marcu. Potem rozwijają się świeże, zielone liście, a w dobrym roku, najczęściej w sierpniu pojawiają się także czerwone owoce.

Podobnie jak wiele pięknych rzeczy w życiu, również wawrzynki mają swoją tajną, ciemną stronę. Wiedzmy, że są bardzo toksyczne, szczególnie jagody i gałązki. Ofiary ich spożycia doświadczają uczucia zadławienia, a ofiary dotknięcia - wysypki. Pomimo tych trujących właściwości wawrzynki mają swoich zwolenników, ponieważ zapach o tak nietypowej porze kwitnienia jest w ogrodzie bardzo pożądany.

Cercis czyli judaszowiec to małe, wielopniowe drzewo, z rodziny Fabaceae (motylkowate), trzeciej z kolei, najliczniejszej rodziny na ziemi po astrowatych i storczykowatych. Judaszowiec produkuje skupiska pięknych różowych, białych lub karmazynowo-purpurowych kwiatów na gołych gałęziach, na samym początku wiosny, zapewniając atrakcyjną niespodziankę.

Po ich przekwitnięciu pojawiają się liście w kształcie serca. Mimo, że kwiaty są najbardziej dramatyczną i uderzającą częścią rośliny, liście są także bardzo piękne nie tylko ze względu na kształt, ale też kolor. Zapewniają wspaniałe efekty wiosną, a latem tło dla kwitnących roślin. Niektóre z nich odbijają światło, podczas gdy inne są półprzezroczyste, a przeświecające przez nie słońce tworzą wspaniały, liściasty gobelin.

Kosaćce cebulowe dzielą się na trzy grupy, pochodzące od trzech gatunków: kosaćca żyłkowanego (Iris reticulata), bucharskiego (Iris bucharica) i hiszpańskiego (Iris xiphium). Pęd mają przekształcony w cebulę, która służy jako magazyn substancji potrzebnych do życia i przetrwania. Cechą charakterystyczną tych kosaćców są czterokanciaste liście.

Niewiele z nich nadaje się do uprawy w ogrodzie. Zakwitają dość wcześnie (pod koniec marca), a nasz klimat jest po prostu zbyt mroźny, aby można je było uprawiać w gruncie. Najlepszym irysem do uprawy w ogrodzie jest Iris reticulata i jego mieszańce.

Spośród wszystkich kosaćców cebulowych, to właśnie mieszańce mają w ogrodnictwie największe znaczenie praktyczne. Są dość powszechnie uprawiane na kwiat cięty i cebulki kwitnące w doniczkach. Ich kwiaty przybierają różne odcienie niebieskiego, fioletu, są też żółte i białe.

Rannik zimowy (Eranthis hyemalis) sprawia, że z kolorów w ogrodzie możemy korzystać już w zimie. Dywany niskich, żółtych jak jaskry kwiatów otoczonych baterią drobnych listków, świetnie zdobią rabaty w czasie, kiedy są obok przebiśniegów jedynymi kwiatami w ogrodzie.

Te niskie, drobne roślinki kwitną na żółto w chłodnym czasie i najlepiej wyglądają posadzone grupkami pod drzewami i krzewami liściastymi. Wcześniej zakwitają w pełnym słońcu. Są taką "ulotną" radością, która szybko przemija, znikając po przekwitnięciu. Ich jaskrawożółte kwiatki otwierają się w słońcu zimą, a zamykają o zmierzchu. Część gatunków ranników (E. albiflora i E. pinnatifida) mają kwiatki białe. Ciekawe odmiany ranników: Eranthis hyemalis "Guinea Gold" o dużych kwiatach i brązowawych liściach, Eranthis hyemalis "Flora Plena" o kwiatach pełnych.

Wiosna się zbliża i nic tak nie poprawi nam nastroju w te pochmurne dni, jak zakup pachnących, kolorowych kwiatów oraz ładnych i eleganckich skrzyneczek. Każdego roku wiosną tak robię. Jadę w swoje stałe miejsca i zwożę ulubione kwiaty i oczywiście nowe naczynia do ich uprawy.

Preludium do moich corocznych wiosennych działań był udział we florystycznych targach, co oczywiście zmobilizowało mnie do zakupienia roślin. Temperatura na zewnątrz nie jest jeszcze odpowiednia, ale to nie szkodzi. Takie kolorowe dekoracje można postawić przecież na parapecie w domu, a gdy temperatura się podniesie, wystawić na balkon lub umieścić na ogrodowym stole na tarasie. Nawet sobie nie wyobrażacie ile w tym frajdy, radości i przyjemności.

Magnolie zakwitają niespodziewanie i bardzo obficie. Tak samo szybko przekwitają, ale dają taki efekt, że warto przeznaczyć dla nich miejsce w naszym ogrodzie choćby dla tych paru dni. Są to w większości małe drzewa lub nawet krzewy liściaste, kwitnące głównie w maju, należące do rodziny magnoliowatych (Magnoliaceae). Znanych jest ok. 250 gatunków magnolii. W naturze występują w Ameryce Południowej i Północnej oraz Azji Wschodniej.

Te niewielkie drzewa mają rozłożystą, rzadką koronę, często rozgałęzioną, zakończoną w okresie kwitnienia wielkimi i bardzo spektakularnymi kwiatami od koloru białego poprzez różowy w różnych odcieniach, aż do głębokiej purpury. Czasem powtarzają kwitnienie, a magnolia szerokolistna, wielkokwiatowa i Siebolda kwitną latem. Po opadnięciu płatków powstaje dość ciekawy owocostan podobny do szyszki.

Wiosenne, majowe rabaty kojarzą się głównie z tulipanami, hiacyntami i narcyzami. Aby urozmaicić ich wygląd i nadać wytworności i subtelności posadźmy szachownice - urodziwe i okazałe kwiaty cebulowe, które są rzadziej spotykane, a mogą wiele zdziałać w naszym ogrodzie. Niektóre gatunki (Fritillaria imperialis - szachownica cesarska) są znacznej wysokości (ponad metr), dzięki czemu górują nawet nad tulipanami i są widoczne z daleka.

Szachownice (Fritillaria) należą do rodziny liliowate (Liliaceae). Znanych jest ponad 100 gatunków tych roślin. W stanie dzikim występują na półkuli północnej w strefie klimatu umiarkowanego Azji i Ameryki Północnej, a także można je spotkać na wilgotnych łąkach w Polsce. Cebule szachownic są trujące i dość nieprzyjemnie pachną. Dlatego uważa się, że odstraszają nornice.

Agata bardzo kocha ogrody i kwiaty. Jest niezwykle pracowita i pogodna, a przy tym niesłychanie życzliwa i ludziom i zwierzętom.

Kiedy 16 lat temu jechała z Rysiem tą ulicą, przy której obecnie mieszkają, zachwyciła ich aleja drzew, las, a po drugiej stronie ładne domki i wtedy bardzo zapragnęli tu zamieszkać. Wraz z mężem sprzedali mieszkanie w Warszawie i rozpoczęli negocjacje z panem Józiem, który po dokonaniu transakcji został na tej działce w starym domu do 1996 roku. Agatka z rodziną sprowadziła się tutaj w 1993 roku.

Spacerując co roku po wiosennym ogrodzie nie sposób oprzeć się urokowi kolorowych tulipanów, które pięknie wyglądają na każdej rabacie i w każdym towarzystwie. Są coraz bardziej popularne, zaczynamy je sadzić także na miejskich skwerach i kwietnikach.

Oprócz ich urody jednym z pierwszych powodów popularności jest to, że są łatwo dostępne, dość tanie i mają szeroką gamę barw i form. Większość sklepów ogrodniczych sprzedaje je jesienią w specjalnych pakietach, pomieszane lub w jednolitych kolorach. Tulipany pięknie wyglądają z niezapominajkami, wiosennymi bylinami i innymi wczesnymi kwiatami cebulowymi. Mniejsze gatunki tulipanów botanicznych mają delikatniejszą formę i znajdują zastosowanie w ogrodach skalnych, do pojemników lub na obwódki, a także w ogrodach kolekcjonerskich.